«Fufutos pizza λέγετε παρακαλώ»
Πόσο τη μισούσε αυτή την ατάκα ο Σπύρος. Τη μισούσε αλλά τον είχε στοιχειώσει κιόλας. Αυτό έλεγε για 10 ώρες κάθε μέρα. Η “Fufutos pizza” ήταν η ζωή του, ο μισθός του, η γκόμενά του, ο φίλος του, το κωλοβάρεμά του…. Όλα. Τις υπόλοιπες 14 ώρες της ημέρας τις χρησιμοποιούσε για να πηγαινοέρχεται στην πιτσαρία, να χέζει, να βλέπει τσόντες και να κοιμάται.
Δεν πέρναγε όμως άσχημα στη δουλειά. Είχε δημιουργήσει έναν δικό του κόσμο, ένα δικό του video game μιας και για κάθε ατάκα πελάτη αντιστοιχούσε μία και μόνο δική του ατάκα αλλά και μία μόνο δική του σκέψη. Ένα παιχνίδι με high score που ποτέ δεν τελείωνε και υπέρτατος σκοπός του ήταν να σπάσει όλα του τα ρεκόρ.
Παραγγελία επιτυχής: 5 βαθμοί
Παραγγελία με παράπονο: 3 βαθμοί
Παραγγελία με καθυστέρηση: 3 βαθμοί
Τσακωμός με πελάτη: – 10 βαθμοί
Για τις ατάκες δεν υπολόγιζε βαθμούς γιατί ήταν στάνταρ. Προγραμματισμένες. Κομπιούτορας.
ΑΠ = Ατάκα Πελάτη, ΑΣ = Ατάκα Σπύρου, ΣΣ = Σκέψη Σπύρου
ΑΠ: «Εκείνη η προσφορά με τη μια pizza δώρο ισχύει;»
ΑΣ: «Βεβαίως κύριε, είναι αποκλειστική προσφορά του καταστήματός μας»
ΣΣ: «Ναι ρε τσιφούτη, για κάτι καρμίρηδες σαν εσένα τη βάλαμε»
ΑΠ: «Μπορούν μήπως οι ντομάτες να είναι λίγο καλύτερα αποφλοιωμένες»
ΑΣ: «Θα μεταβιβάσω την επιθυμία σας στον αρμόδιο υπάλληλο»
ΣΣ: «Θα είναι και αρωματισμένες με ροχάλα μάγειρα, παλιομαλάκα»
ΑΠ: «Αν ξαναργήσει η παραγγελία δεν θα παραγγείλω ποτέ ξανά από εσάς»
ΑΣ: «Σας ζητάμε χίλια συγνώμη. Δεν θα ξανασυμβεί»
ΣΣ: «Έχε χάρη που για κάθε καθυστέρηση χάνω πόντους αλλιώς θα σου κατέβαζα τίποτα καντίλια παλιοαρχίδι»
Έτσι κύλαγε η μέρα για το Σπύρο. Ήταν στο δικό του game και κλείνοντας ταμείο έκανε και τον απολογισμό της ημέρας. Μετά σπίτι, χέσιμο, τσόντα, ύπνος και μετά πάτημα στο κουμπάκι της κονσόλας και restart. Νέα μέρα, νέο παιχνίδι. Το ίδιο παιχνίδι. Η ίδια πίστα. Το ίδιο level. Αλλά δεν τον ένοιαζε. Ζούσε τη ζωούλα του με ένα σκοπό. Να κάνει high score.
Τη βραδιά του τελικού του Euro έκανε high score. Κλείνοντας το μαγαζί, πήγε σε μια γωνία και έκλαψε. Πότε θα ξαναρχόταν μια τέτοια στιγμή για να ξανακάνει high score; Ίσως ποτέ. Μάλλον ποτέ. Για πρώτη φορά στη ζωή του αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να ξαναπαίξει. Ανατριχίλα, ιδρώτας, αμφισβήτηση…
Αμφισβήτηση = Unknown command
GAME OVER
Neofitology 
Αυτά παθαίνεις κάποιος όταν κολλάει σε μία πίστα. Γιατί καλός ο σούπερ μάριο αλλά αν δε σου βγαίνει καλό είναι να το γυρίζεις και στο τέτρις.
#κολοκύθι: Μια ζωή tetris γίνεται;
File neofite otan diavasa thn istoria tou Spyrou se prwth fash skefthka «ti looser» kai skiaxthka sthn idea mias tetoias zwhs. Meta apo ligo omws omologw pws me kapoio periergo tropo vrhka koina shmeia anaforas me to diko mou lifestyle enw den yparxei tipota koino. Den kserw an egine katanohto ayto pou ithela na pw, alla an h apanthsh einai nai, tha me endiefere na mathw an aytos htan kai o skopos tou sygekrimenou post.
#elPadrino: Δεν έχουν συγκεκριμένο σκοπό τα post μου. Για το συγκεκριμένο θέμα πιστεύω ότι αν εσύ και ο οποιοσδήποτε είναι ευχαριστημένος με τη ζωή του και έχει βρει έναν σκοπό να τον καλύπτει και να τον συμπληρώνει, τότε δεν έχει σημασία ούτε τη δουλειά κάνει ούτε ποιος είναι ο σκοπός του.
Η ευτυχία κατασκήνωσε πρόχειρα..
#la abeja: δυστυχώε έτσι γίνεται συνήθως. Και απλά θέλουμε να είναι επαναλαμβανόμενες αυτές οι στιγμές ευτυχίας για να μη νοιώθουμε πολύ τα κενά μεταξύ τους.