Κι αν σου κάτσει;

Ο Νικόλας μπήκε στο πρακτορείο.
Όχι ταξιδίων. Του ΟΠΑΠ. Που λεφτά για ταξίδι. Μπήκε στο πρακτορείο της γειτονιάς του για να παίξει το καθιερωμένο του Τζόκερ. Ο Νικόλας έπαιζε Τζοκερ από τότε που ξεκίνησε στην Ελλάδα. Ήταν σίγουρος ότι κάποτε θα του καθόταν το 5 + 1 και θα πλούτιζε.
Ο Νικόλας δούλευε σε μια ναυτιλιακή εταιρεία στον Πειραιά. Ήταν παντρεμένος με τη Μαριλένα. Παιδιά δεν είχαν ακόμα. Ήθελαν πρώτα να εξασφαλίσουν τα λεφτά για να συντηρήσουν το παιδί που θα έφερναν στον κόσμο και μετά να το κάνουν. Ο Νικόλας 32, η Μαριλένα 28. Άφραγκοι κι οι δύο.
Όταν τα έφτιαξαν πριν 6 χρόνια η κοινή τους ζωή είχε ξεκινήσει γεμάτη όνειρα. Ο Νικόλας είχε μόλις τελειώσει Ναυτιλιακά στο ΠαΠει και έμπαινε στρατό. Η Μαριλένα σπούδαζε κοινωνιολογία αλλά ο Νικόλας δεν καταδεχόταν η γυναίκα του να δουλεύει. Της το είχε ξεκαθαρίσει λοιπόν από τότε ότι αν κατέληγαν μαζί, θα έβγαζε αυτός τα λεφτά και θα τα πήγαινε σπίτι στη γυναίκα του. Τη Μαριλένα δεν τη χάλαγε αυτό μιας και ήταν πολύ τεμπέλα. Ήξερε ότι ο Νικόλας είχε τη δυνατότητα να της προσφέρει μια ζωή ονειρεμένη.
Τα πράγματα όμως δεν είχαν εξελιχθεί όπως τα ήθελαν. Τη ζωή τους την περνούσαν φτωχικά. Δεν πέθαιναν της πείνας αλλά όλα αυτά που είχαν ονειρευτεί δεν φαινόντουσαν στον ορίζοντα. Η Μαριλένα δεν ήταν ευχαριστημένη με την κατάσταση αυτή αλλά δεν γκρίνιαζε και πολύ. Ήξερε ότι το πεπρωμένο της ήταν να μείνει με τον άντρα της μέχρι να καταφέρει κάτι στη ζωή του. Αν τον άφηνε δεν θα επιβίωνε μόνη της.
Η καθημερινή τους ευχαρίστηση ήταν να κάθονται στο μπαλκόνι τους στο Κερατσίνι και να βλέπουν το ηλιοβασίλεμα. Κάθονταν αγκαλιά και κοίταζαν τον ήλιο να πέφτει στη θάλασσα. Ο Νικόλας έλεγε κάθε απόγευμα στη γυναίκα: «μην ανησυχείς μωρό μου. Κάποια μέρα θα μου κάτσει η καλή… η προαγωγή, το Τζόκερ… δεν ξέρω τι αλλά θα μου κάτσει και τότε θα αλλάξουν όλα».
Το Σάββατο το μεσημέρι είχαν πάει στην πλατεία για φαγητό. Μετά τα σουβλάκια, πέρασαν από το πρακτορείο να ρίξει ο Νικόλας το δελτίο του. «Παίξε κι εσύ ένα ρε γυναίκα» της έλεγε κάθε φορά αλλά εκείνη δεν έπαιζε. Μέχρι εκείνο το Σάββατο. Που έπαιξε. Η συνέχεια είναι λίγο ως πολύ προβλέψιμη. Το δελτίο της Μαριλένας κέρδισε. Λεφτά. Πολλά λεφτά. Λεφτά αρκετά για να κάνουν παιδί και να μην ξαναδουλέψει ο Νικόλας ποτέ στη ζωή του.
Τη Δευτέρα ο Νικόλας είχε ένα διαφορετικό χαμόγελο στη δουλειά. Γέλαγε με όλους, έκανε αστειάκια συνέχεια και ανυπομονούσε να πάει σπίτι του. Εκείνο το πρωί η Μαριλένα θα πήγαινε στον ΟΠΑΠ με ένα δικηγόρο να πάρει τα λεφτά. Ο Νικόλας ανυπομονούσε να γυρίσει σπίτι και να κάνει έρωτα στη γυναίκα του. Το αφεντικό δεν τον άφησε να φύγει νωρίτερα αλλά δεν τον ένοιαξε. Θα έφτανε σπίτι σύντομα.
Ο Νικόλας ξεκλείδωσε την πόρτα. Μπήκε σπίτι και φώναξε τη Μαριλένα. Δεν την έβρισκε. Σκέφτηκε ότι θα είχε πάει σε καμιά γειτόνισσα να της πει τα νέα. Της είχε πει να μην το πει σε κανέναν, αλλά δεν τσαντίστηκε. Δεν μπορούσε να τσαντιστεί εκείνη τη μέρα για κανένα λόγο. Πήρε μια μπύρα από το ψυγείο και πήγε στο μπαλκόνι να δει το ηλιοβασίλεμα. Πάνω στο τραπεζάκι ήταν ένα χαρτί στερεωμένο με μια πετρούλα. Ένα γράμμα. Από τη Μαριλένα.
Η μπύρα του έπεσε από το χέρι και έσκασε στο πάτωμα. Ο Νικόλας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η μοίρα του επιφύλασσε τέτοιο κακό. Ήξερε ότι η Μαριλένα ήταν απογοητευμένη από τη ζωή που έκαναν αλλά τώρα; Τώρα που είχαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους; Δεν ήθελε να πιστέψει ότι η Μαριλένα μπορούσε να του έχει αφήσει ένα γράμμα για να τον εγκαταλείψει με τα λεφτά. Δεν του είχε αφήσει ποτέ γράμμα στη ζωή της. Και θα το έκανε τώρα γι’ αυτό; Είδε τη ζωή του να περνάει μπροστά από τα μάτια του. Σκέφτηκε τη Μαριλένα να παίρνει τα λεφτά από μια τράπεζα και να εξαφανίζεται μέσα στο κάμπριο του δικηγόρου. Σκέφτηκε τη Μαριλένα στις ειδήσεις του Star ανάμεσα στους κοσμικούς και έφριξε. Σκέφτηκε τη Μαριλένα να πραγματοποιεί χωρίς εκείνον όλα τα όνειρα που έχτισαν μαζί, όλα όσα είχαν ορκιστεί ότι θα έκαναν μαζί.
Ακούστηκε η κλειδαριά. Η Μαριλένα μπήκε στο σπίτι και φώναξε τον Νικόλα. Ο Νικόλας σήκωσε την πετρούλα και κοίταξε το γράμμα:
«Πάω στους γονείς μου για καμιά ώρα. Σ’ αγαπάω. Περίμενέ με».
Χαμογέλασε την ώρα που ένα δάκρυ έκανε τσουλήθρα στα χείλη του. Η Μαριλένα βγήκε στο μπαλκόνι. Είδε τη μπύρα που είχε χυθεί κάτω αλλά δεν ασχολήθηκε. Ο Νικόλας την πήρε αγκαλιά και έκατσαν μαζί στην καρέκλα να δουν το ηλιοβασίλεμα. Αυτό το ηλιοβασίλεμα που τους έκανε να ονειρευτούν, να απογοητευτούν, να ερωτευτούν, να κλάψουν, να γελάσουν.