Επαναστάτες του κώλου

Δεν ξέρω αν είναι καιρός για επαναστάσεις.
Καιρός είναι δηλαδή σίγουρα… Αυτό που δεν ξέρω είναι αν την παλεύουμε να προκαλέσουμε επαναστάσεις.
Όχι επαναστάσεις με τη μορφή που τις ξέρουμε και μας τις έμαθαν οι μπαμπάδες μας.
Τέτοιος επαναστάτης του δρόμου δεν είμαι.
Και ούτε θα γίνω ποτέ.

Μια στιγμή αρκεί

Τις προάλλες πήγα στην πρεμιέρα (πςςςςςς) της ταινίας του Νίκου Ζαπατίνα «Το φιλί της ζωής».
Ούτε καμιά φοβερή ταινία ήταν ούτε κανένα φοβερό σενάριο είχε αλλά ήταν καλή και γέλασα αρκετά.
Από την ταινία όμως έβγαινε και ένα πολύ απλό νόημα (για τους λάτρεις των ερμηνειών).
Κάτι που είναι σε όλους δεδομένο αλλά λίγοι το ακολουθούν.
Ότι πολλές φορές στη ζωή είναι κάποιες αποφάσεις που πρέπει να παίρνονται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και που είναι ικανές να σε βγάλουν από το πρόγραμμα που έχεις θέσει ο ίδιος στον εαυτό σου.