Fuck me shoes

Η Υβόννη είχε τρέλα με τα παπούτσια.
Όχι την κλασική γυναικεία αφελή ψύχωση.
Άφηνε πραγματικά τη ζωή της να περιστρέφεται και να ορίζεται από τα παπούτσια που τύλιγαν τα δυό της πόδια.

Για την Υβόννη υπήρχαν τρεις κατηγογορίες παπουτσιών.
Οι μπότες Ugg.
Τα μεταβατικά παπούτσια.
Και τα fuck me shoes.

Υπήρχαν και οι παντόφλες, αλλά το ήξερε ότι δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα να βάλει τις παντόφλες της και να καθήσει στον καναπέ του σαλονιού της.
Δεν είχε το θάρρος και την όρεξη να δει ένα ζευγάρι καινούριες παντόφλες να φθείρονται και να καταστρέφονται μάταια και ατέρμονα στο χρόνο.
Όταν ερχόταν η ώρα, θα τις τίμαγε τις παντόφλες.
Όχι ακόμα..

Τα μεταβατικά παπούτσια δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μπαλαρίνες, σαγιονάρες και εσπαντρίγιες που φορούσε πριν τα fuck me shoes και μετά τις Ugg και αντίστροφα.
Δεν την ενδιέφεραν αλλά ήταν χρήσιμα.
Της έδιναν χώρο και άνεση να αποφασίσει ποιά θα ήταν η επόμενη επιλογή.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Πιο πολύ απ’ όλα αγαπούσε τις Ugg.
Αλλά τα fuck me shoes ήταν αυτά που τόνωναν την αυτοπεποίθησή της, αυτά που έδιναν ενδιαφέρον στη ζωή της.

Τα fuck me shoes ήταν όλα εκείνα τα πέδιλα και οι γόβες που την έκαναν να νιώθει γυναίκα.
Που τα φορούσε και ένιωθε το κορμί της να ενεργοποιείται.
Δεν είχε σημασία αν βαφόταν ωραία, αν φόραγε φόρεμα ή τζιν ή ένα βαθύ ντεκολτέ.

Με ένα ζευγάρι 12 ποντα, ένιωθε πιο μοιραία και από την Αφροδίτη σε συμπόσιο του Διονύσου.

Το θέμα είναι ότι τα βαριόταν γρήγορα.
Τα αγόραζε με μανία αλλά δεν τα φορούσε πάνω από 2-3 φορές.
Γυρνώντας σπίτι από τα ψώνια, πέταγε τις σακούλες, έβγαζε γρήγορα τα ρούχα της, φορούσε τις καινούριες της γόβες και πόζαρε γυμνή στον καθρέφτη.
Αγαπούσε τον εαυτό της πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο.
Μάλλον όχι. Αγαπούσε τα παπούτσια της πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο.

Όλα τα fuck me shoes τα στρίμωχνε σε μια γιγαντιαία ντουλάπα.

Ένα μεγάλο νεκροταφείο αναμνήσεων.

Ζωή σε λόγου μας, παξιμαδάκι και στην ντουλάπα.

Τις Ugg όμως δεν τις φύλαγε εκεί.
Τις είχε σε ξεχωριστή θέση σε ένα μεγάλο κουτί.
Ένα κουτί που είχε μόνο δύο ζευγάρια μέσα.

Δύο φορές είχε αγοράσει Ugg στη ζωή της.
Κι αυτές οι δύο φορές ήταν αρκετές απ’ ότι φαίνεται για τώρα.
Οι Ugg είχαν τη μαγική ιδιότητα να την κάνουν να αισθάνεται ασφάλεια.

Τις φόραγε για να ζεσταίνεται, να κλαίει, να θυμάται.

Το ένα ζευγάρι ήταν παλιό, φθαρμένο αλλά ρομαντικό.
Το άλλο ζευγάρι ήταν πληγωμένο, ζωντανό και ανοιξιάτικο.
Τα αγαπούσε και τα δύο πολύ.

Φέτος τα Χριστούγεννα, ένας φίλος της αποφάσισε να κάνει κάτι παράτολμο.
Της έκανε δώρο άλλο ένα ζευγάρι Ugg.

Δεν είχε συνηθίσει να της παίρνουν δώρο παπούτσια.
Δεν γούσταρε ρε παιδί μου, πώς το λένε;
Για κάποιο λόγο όμως, αντί να πάει στο κατάστημα να τις αλλάξει, προσπάθησε να τις δοκιμάσει.
Κι όσο κι αν την στένευαν, όσο απρόσωπα και παγωμένα κι αν την κοιτούσαν, είχαν αρχίσει να της αρέσουν.

Δεν ήταν ζεστές σαν τις άλλες.
Δεν ήταν ζωντανές σαν κάποιο ζευγάρι fuck me shoes.
Δεν της χωρούσαν καν.
Αλλά είχαν κάτι διαφορετικό και απρόσμενο.

Το πρωί προσπάθησε να τις φορέσει να βγει μια βόλτα.
Αλλά δεν έμπαιναν με τίποτα.
Τις τοποθέτησε προσεκτικά στο πάτωμα και κάθησε στο κρεβάτι απέναντί τους.
Τους έριξε ένα αυστηρό βλέμμα μήπως συμμορφωθούν, αλλά εκείνες τίποτα.

Σηκώθηκε και βρήκε το κουτί με τις άλλες Ugg.
Το άνοιξε να νιώσει τη ζεστασιά τους, να θυμηθεί την ομορφιά τους.
Χαμογέλασε και άφησε με στοργή το κουτί ξανά στη θέση του.

Πήρε τις καινούριες Ugg από το πάτωμα και βγήκε στο δρόμο ξυπόλητη.
Τις άφησε σε μια ζητιάνα που κοιμόταν στη γωνία και άρχισε να κατεβαίνει τον περιφερειακό του Λυκαβητού προς το Κολωνάκι.
Μπήκε στο κοντινότερο κατάστημα παπουτσιών.

Να αγοράσει ένα ζευγάρι fuck me shoes.

Να νιώσει όμορφη.

Να νιώσει γυναίκα.