Φωτιά στα μπατζάκια μας

Πράξη πρώτη
Επιχειρηματίας του κώλου με το τσιγάρο του στο στόμα να χαροπαλεύει να σώσει τη στάχτη που είναι έτοιμη να πέσει από το jenga και πουκάμισο λαδωμένο από τα μεσημεριανά σουβλάκια που χτύπησε στο γραφείο, με μπόλικο τζατζίκι για να πάρει θάρρος. Όπως και να ‘χει θέλει θάρρος να δώσει εντολή για έναν εμπρησμό. Όχι επειδή λυπάται το δάσος που θα καεί, αλλά σκέφτεται τι έχει να τραβήξει έτσι και τον ανακαλύψουν. Ραντεβού με αλλοδαπό (όχι ότι δεν θα το έκανε Έλληνας αλλά οι Έλληνες την έχουν δει πολύ Αλ Καπόνε για να κάνουν μόνοι τους τις βρωμοδουλειές τους) για να κανονίσει τα τυπικά και να του παραδώσει τα νομίμως αγορασμένα γκαζάκια.

Ο ρατσιστής

Σηκώθηκε χωρίς κανένα βάρος από το κρεβάτι του.
Έβαλε το ράσο του, χτένισε το μαλλί του και ίσιωσε τη γενειάδα του.
Άνοιξε την πόρτα του στούντιο και χαιρέτησε τους οικοδεσπότες.
Είχε πάει να εκπληρώσει τα θρησκευτικά καθήκοντα που του ανέθεσε ο Θεός, η πολιτεία και ο ηλίθιος που τον χειροτόνησε.

Καύσωνας

Τρέξε να σωθείς.
Η καταστροφή της γης είναι κοντά.
Οι πάγοι λιώνουν κι ένα τσουνάμι είναι έτοιμο αυτή τη στιγμή να περάσει τα σύνορα της Καλλιθέας και να καταστρέψει το γήπεδο της Νέας Σμύρνης, δίνοντας τέλος στα όνειρα του κάθε πάνθηρα για πρωτάθλημα.
Τρέχα σου λέω, κρύψου.
Η μέρα της θερμο-κρίσης πλησιάζει.
Και είμαστε όλοι καταδικασμένοι.

Ταξίδι στη χώρα της ατιμωρησίας

Ονειρεύομαι ταξίδια.
Ονειρικά ταξίδια.
Ταξίδια σε μια χώρα που επικρατεί το χάος.
Σε μια χώρα που επικρατεί ο νόμος του ισχυρού.
Σε μια χώρα που ο σεβασμός για τον συνάνθρωπο είναι ανέκδοτο.
Ονειρεύομαι ένα ταξίδι στη χώρα της ατιμωρησίας και μετά ξυπνάω.
Και κλαίω που αντί να πάω ένα ταξίδι σε αυτή τη χώρα και μετά να την ξεχάσω, γεννήθηκα σε αυτή και πρέπει να την ανέχομαι και να με ανέχεται.

Σουτιέν, βρακί και 15.000 λίρες

Το κουδούνι χτύπησε.
Η Jena άνοιξε την πόρτα χωρίς να κοιτάξει από το ματάκι. Από μικρή τη μάλωνε η μαμά της που δεν ρώταγε πρώτα αλλά η Jena δεν είχε βάλει ποτέ μυαλό. Όχι ότι οι τωρινοί της επισκέπτες ήταν επικίνδυνοι. Απρόσμενοι ήταν. Τα κίτρινα γυαλιστερά γιλέκα ήταν ότι πιο κιτς μπορούσε να συναντήσει μια Τετάρτη μεσημέρι. Οι αστυνομικοί τη ρώτησαν αν είναι η Jena Tompson και αφού τους απάντησε καταφατικά της ζήτησαν να τους ακολουθήσει στο τμήμα. Όταν τους ρώτησε γιατί, εκείνοι της έδειξαν μια πλαστική σακούλα με ένα σάπιο και καταβρώμικο σουτιέν μαζί με ένα βρακί. Η Jena δεν πολυκατάλαβε αλλά τους ακολούθησε μυξοκλαίγοντας (όπως μας έχει επιβάλει η κινηματογραφική κουλτούρα για την κάθε κοπέλα όταν συλλαμβάνεται).

R-Ejekt

Ήταν η πρώτη συναυλία που θα παρακολουθούσε ο Γιαννάκης.
Ο σεκιουριτάς στάθηκε σαν βράχος μπροστά του.
Με το τεράστιο χέρι του, τον πρόσταξε να σταματήσει για να του κάνει σωματικό έλεγχο. Λες και έμπαινε στο Λευκό Οίκο με τόσο ψάξιμο. «Εντάξει» του λέει μετά από λίγο. «Μπορείς να περάσεις». Δίπλα του ήταν η μητέρα του που δεν θα έχανε συναυλία των beastie με τίποτα στον κόσμο και αφού δεν είχε που να αφήσει τον Γιαννάκη, τον είχε πάρει μαζί της. Ο σεκιουριτάς της ζήτησε να ανοίξει την τσάντα της για να αποδείξει ότι δεν κουβαλούσε φωτογραφική μηχανή. «Οι φωτογραφικές μηχανές απαγορεύονται» είπε ο βράχος με φωνή βγαλμένη από κάποιο μακρινό σπήλαιο της Βόρειας Γερμανίας, όπου μερικοί νεάτερνταλ είχαν στήσει το δικό τους πάρτι. Οι φωτογραφικές απαγορεύονται λοιπόν. Μόνο μολότοφ επιτρέπονται στη συναυλία.

Δύο αδέρφια σε ένα κλουβί

Ο Ibrahim μπήκε με σταθερό βήμα στην αίθουσα.
Τον ήξεραν όλοι στο πανεπιστήμιο ως τον καλό Παλαιστίνιο με το μεγάλο χαμόγελο και τα περίεργα αστεία. Την πρώτη ημέρα που συστηθήκαμε όλοι σε εκείνο το άβολο κουζινάκι των μεταπτυχιακών φοιτητών με τα egg and mayo sandwiches, όλοι στο άκουσμα του ονόματός του και της καταγωγής του έκαναν ένα βήμα πίσω, λες και θα ήταν ζωσμένος με εκρηκτικά. Ο Ibrahim όμως έκανε ένα βήμα μπροστά κάθε φορά και πλησίαζε τον καθένα από μας ξεχωριστά.

Μεγάλος πούστης ο αφέντης

Ο Γιώργος και η Ειρήνη είναι ζευγάρι.
Αγαπημένο ζευγάρι, όχι σαν αυτά που τσακώνονται κάθε τρεις και λίγο. Όχι σαν αυτά που απατάει ο ένας τον άλλο και μετά βρίσκεται ο ένας μαχαιρωμένος και ο άλλος στη φυλακή. Όχι σαν αυτά που ο ένας βγάζει λεφτά και ο άλλος κάθεται και του τα τρώει. Για την ακρίβεια ο Γιώργος και η Ειρήνη είχαν πλαστεί αγαπημένοι και δεν γνώριζαν κάτι έξω από αυτό. Αυτό είχαν μάθει και αυτό έκαναν, καθημερινά, αιώνια, κάθε φορά που τους χρειαζόταν ο αφέντης τους.

Βρες τη δική σου γαλήνη

Η οικογένεια ετοιμοπόλεμη.
Ο μπέμπης έχει φάει, έχει ρευτεί, έχει κάνει εμετό, έχει χέσει, έχει βάλει το μαγιό του και είναι έτοιμος. Ο μπαμπάς έχει ρίξει τις ξάπλες του, έχει φάει, έχει χέσει, έχει κάνει το μπιντέ του, έχει βάλει το μαγιό του και είναι έτοιμος. Η μαμά βοήθησε τον μπέμπη σε όλη τη σειρά των διαδικασιών και μπήκε στο μπάνιο απ’ όπου βγήκε μετά από μισή ώρα με τέλειο γαλλικό, διακριτικό βάψιμο παραλίας και ένα καπέλο βγαλμένο από ελληνική ταινία του 1976. Όλοι στ’ αμάξι.

Εμμονές

Άσχημο πράγμα.
Αλλά κι ωραίο.
Και κυρίως χρήσιμο.
Είναι αυτές που σε καθησυχάζουν. Αυτές που σε βοηθούν να κοιμηθείς τα βράδια. Αυτές που σε αφήνουν να αναπνέεις αληθινά ακόμα κι αν βρίσκεσαι πίσω από εξάτμιση λεωφορείου. Εκείνες που σου δίνουν το δικαίωμα να ελπίζεις ακόμα κι όταν βλέπεις το αεροπλάνο σου να πέφτει. Εκείνες που σε κρατάνε στη ζωή και που σου λένε «Μην ανησυχείς. Όσο εσύ διπλώνεις τα πουκάμισά σου πρώτα από αριστερά, όλα θα πάνε καλά στη ζωή σου. Μη φοβάσαι.»